HAWAII 2015 : Dlaczego podrózujesz, kolejny dzień na hawajach

Dlaczego warto podróżować?

No właśnie- zadałam sobie to pytanie i zadaję je Tobie- dlaczego warto podróżować, podejmować trud dalekich lotów, wydawać pieniądze?

Dlaczego podróżujesz?

Bo ja dlatego, żeby widzieć świat z innej perspektywy, poznać zupełnie inny sposób myślenia, przyswoić pewne inności, porównać, opisać, wzbogacić się mentalnie- duchowo ....:)

I dlatego, że mnie „nosi, jestem ciekawa- przede wszystkim ludzi i nie wyobrażam sobie życia bez podróży i jest to ważne, więc realizuję.

Dzisiaj o ludziach będzie

A dokładnie :

O Honolulu festiwal,

O klapkach – japonkach,

O codziennej ulicy Honolulu

Honolulu Festival to 2 dni imprez- pokazy taneczne, kulturowe itd.

3 sceny- w Ala Moana centrum handlowe- Gigant , ( a obiecałam sobie , ze moja noga tam nie postanie, ale postała- w zbożnym celu oglądania występów), Convention Center, oraz oczywiście plaża Waikiki.

Co mnie uderzyło- przede wszystkim- japońskość- tak grupy, wszelakie w dużej mierze prezentowały kulturę japońską. Dlaczego? Ano dlatego, że Honolulu- to głownie ludności pochodzenia japońskiego.

I były też grupy hula – czyli tańce hawajskie, cała reszta Polinezji i gościnnie Eskimosi z Alaski;) .

Co ważne i bardzo mi się podobało- to, że te grupy były amatorskie. Pełno amatorskich grup- głównie starsze osoby- to jest po 60 roku życia . I nieważne, jak tańczyli i śpiewali, ważne, że byli, pokazali się i było tego mnóstwo. A u nas?

I były wystawy- takie rozmaite stoiska, gdzie można było pograć, zrobić obrazek z cienkich folii- ja zrobiłam.:) . Pokaże na zdjęciu- żeby ci co mnie znają poznali teraz moją nową twarzJ)

Dzisiaj drugi dzień i wielka parada o 16.30

O klapkach „japonkach”

Tutaj- to obuwie obowiązkowe. Są japonki zwykłe, złote, kolorowe, tanie, markowe- wszelakie.

Ale łączy je jedno- , jak dla mnie- wszyscy szurają i mają taki ciężki chód przez to. Ja się nie złamałam, i nie będę nosić.

O ulicy Honolulu

Nie dasz rady być odosobniony- serio. Jak tylko kupiłam sobie obiad w takim miejscu,, gdzie pełno ławeczek , ktoś się dosiadł, przywitał, zamienił słowo.

Nikt Cię tu nie popędza, jak nie możesz się zdecydować kupując coś, nikt nie sapie, pomagają.

Parkowanie na parkingu- to kolejna historia- spokojnie wszyscy czekają, zanim ktoś zapakuje swoje zakupy i wyjedzie powoli.

No i wpuszczają z podporządkowanej, przepuszczają, staja przed pasami, zawsze. Taki kraj- można?, można. To ode mnie i od Ciebie zależy- jak będzie. Ja tak zamierzam się zachowywać w Polsce.